Bitwa pod Trenton stoczona nocą z 25 na 26 grudnia 1776 r. podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych była jedną z kluczowych momentów w walce Amerykanów z Brytyjczykami. Nie było to najkrwawsze bądź największe starcie dwóch sił, aczkolwiek uważane jest za najlepiej rozegrane poprzez znakomite dowództwo George Washingtona.
Po wielu porażkach m.in. w bitwie pod Long Island (1776) oraz White Plains (1776), nastrój panujący w armii kontynentalnej nie należał do najlepszych. Liczebność wojska była bardzo niska i zmniejszała się z dnia na dzień, ponieważ kończyły się kontrakty żołnierskie.
W grudniu 1776 r. Sytuacja stała się jeszcze bardziej krytyczna. Siły amerykańskie wycofały się w stronę zachodniego brzegu rzeki Delaware, zaś Brytyjczycy zajęli większość terenu Nowej Anglii (Maine, New Hampshire, Vermont, Massachusetts, Rhode Island i Connecticut).
PRZEBIEG BITWY
Decyzja podjęta przez Washingtona jest uważana za ryzykowną. Postanowił zaatakować Brytyjczyków w świąteczną noc, gdyż uważał, że nie będą spodziewali się szturmu ze strony Amerykanów. Plan był prosty- przeprawić się przez rzekę Delaware i wraz z armią (o liczebności ok. 2400 żołnierzy) zaatakować niczego nieświadomych i odpoczywających po świętowaniu rywali.
Warto jednak wspomnieć, że dana noc nie należała do przyjemnych. Pora roku nie była sprzyjająca, w dodatku silny wiatr i śnieg nie pomagały żołnierzom. Mimo napotkanych trudności, George Washington zdecydował się na przeprawę przez rzekę. Gdy udało się pokonać Delaware, cel stał się prosty- zaatakować Hesów, żołnierzy niemieckich, stacjonujących w Trenton. Najemnicy Brytyjczyków, niespodziewający się przychodzącego ataku, okazali się słabsi i po kilku godzinach werdykt starcia był już znany.
WYNIK I ZNACZENIE BITWY
Amerykańcy żołnierze, atakując Hesów z zaskoczenia, odnieśli sukces. Niemieccy żołnierze, dowodzeni przez generała Johannesa Rall, zostali pokonani, a wielu z nich wzięto do niewoli. Straty Amerykanów były minimalne – zaledwie kilku zabitych i rannych, podczas gdy oddziały Brytyjczyków wyniosły około 100 zabitych i ponad 900 jeńców.
Dodatkowo po starciu z 25 na 26 grudnia 1776 r., kilka dni później, dokładnie 3 stycznia 1777 r. Washington, kontynuując ofensywę, pokonał oddziały brytyjskie w bitwie pod Princeton.
Stracie opisane powyżej miało także wielkie znaczenie dla narodu Amerykanów. Dzięki niej wzrosły morale. Żołnierze po długim czasie klęsk odzyskali ducha walki. Dodatkowo zauważono wzrost liczebności armii, poprzez nowych rekrutów. Washington umocnił pozycje dowódcy i lidera rewolucji, poprzez przeprowadzenie ryzykownej operacji wojskowej, która pokazała, że Amerykanie są w stanie stawić czoła Brytyjczykom i ich sojusznikom, a także przypomniała, że wojna o niepodległość będzie długotrwałym i wyczerpującym konfliktem, który wymaga odwagi i determinacji.
Podsumowując, bitwa pod Trenton została zapisana na kartach historii jako jedna z najbardziej inspirujących i znanych momentów w historii Stanów Zjednoczonych. Stała się symbolem determinacji, odwagi i możliwością osiągnięcia sukcesu w trudnych chwilach. Wielu historyków uważa, że zwycięstwo pod Trenton było kluczowe do dalszego postępu ruchu niepodległościowego w Ameryce.
