Bydgoszcz do początku XIV wieku należała do książąt kujawskich, a następnie do 1337 roku należała do Zakonu Krzyżackiego. Dopiero po tym roku proces rozwijania miasta rozpoczął Kazimierz Wielki, który umacniał militarnie i gospodarczo ten teren. W tym samym roku rozpoczęła się budowa zamku, a na opuszczonej równinie obok niego miało powstać miasto.
Ponieważ Bydgoszcz miała duże znaczenie strategiczne i ekonomiczne spowodowało, że 19 kwietnia 1346 roku Bydgoszczy zostały nadane prawa miejskie przez króla Kazimierza Wielkiego, który przebywał w rodzinnym Brześciu Kujawskim w czasie Wielkanocy. Król wystawił miejski akt lokacyjny na prawie magdeburskim. Miasto miało zostać warownią, która strzegłaby granic państwa z zakonem Krzyżackim. Kazimierz Wielki nazwał miasto Królewiec (Koenigsburg), lecz nazwa ta nie została przyjęta wśród mieszkańców miasta. Król kilkakrotnie odwiedzał Bydgoszcz. W 1370 roku starostwo bydgoskie otrzymał w posiadanie Kaźko Słupski, czyli wnuk Kazimierza Wielkiego.
Przywileje, które uzyskało miasto były bardzo rozległe. Bydgoszcz uzyskała m.in prawo bicia monety, a także prawo prowadzenia handlu sławnego.
Bydgoszcz miała również duże znaczenie w wielkiej wojnie z Zakonem Krzyżackim, który rozgrywała się w latach 1409-1410. Sama Bydgoszcz została zajęta 30 sierpnia 1409 roku. W Bydgoszczy wielki mistrz krzyżacki Ulryk von Jungingen zawarł rozejm, który miał obowiązywać do ,,świętego Jana” 24 czerwca 1410 roku.
W latach 1411-1454 w czasie toczenia się wojen polsko-krzyżackich, Bydgoszcz była oblegana przez zakon.
Autor: Agata Żuławska