W ubiegłym miesiącu swoją premierę miał serial ,,Królowa Charlotta: historia Bridgertonów” należący do franczyzy powstałej na podstawie serii książek ,,Bridgertonowie” autorstwa Julii Quinn.
Serial jest fikcją opowiadajacą o losach postacii historycznych takich jak Zofia Charlotta z Maklemburgii, Jerzy III czy królowa Augusta. Spin-off już w parę godzin po swojej premierze zyskał rzeszę fanów, dlatego też wiele osób zastanawia się kim była Charlotta, czy była czarnoskóra, czy Jerzy III był chory psychicznie i czy faktycznie mieli piętnaścioro dzieci.
Zofia Charlotta z Maklemburgii-Strelitz, zwana po prostu Charlottą, była królową Wielkiej Brytanii i Irlandii. Z Jerzym III Hanowerskim miała piętnaścioro dzieci, dwóch jej synów było późniejszymi monarchami. Zofia Charlotta, najmłodsza córka księcia Meklemburgii, Karola Ludwika Fryderyka, księcia Mirow (1708–1752) oraz jego żony, Elżbiety Albertyny z Saksonii-Hildburghausen (1713–1761), urodziła się 19 maja 1744 roku. Jej rodzinne Meklemburg-Strelitz było niewielkim księstwem na północy Niemiec, wchodzącym w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego.Jej wykształcenie było raczej średnie. Otrzymała podstawową wiedzę z botaniki, nauk przyrodniczych i języków od swoich nauczycieli, ale nacisk kładziono głównie na zarządzanie domem. W serialu przedstawiono ją jako bardzo oczytaną i stanowczą. Nie bała się wyrażać swojej opinii, ani się sprzeciwiać. Dopiero, gdy w 1752 roku jej brat Adolf Fryderyk (w serialu grany przez Tunji Kasim) objął tron książęcy, Zofia Charlotta (w którą wcieliła się India Amarteifio, a jej starszą wersję odegrała Golda Rosheuvel) miała okazję zapoznać się z dworskim życiem i nauczyć się funkcjonować na książęcej pozycji.Po śmierci dziadka Jerzego II, 22-letni Jerzy III (Corey Mylchreest,James Fleet jako monarcha senior) został królem Wielkiej Brytanii. Jego matka i doradcy pragnęli, aby jak najszybciej się ożenił. Młoda, 17-letnia księżniczka Charlotta z Meklemburgii-Strelitz wydawała się odpowiednią kandydatką na żonę, między innymi ze względu na wychowanie w mało znaczącym księstwie w północnych Niemczech, co sugerowało brak doświadczenia i zainteresowania polityką czy intrygami. A na tym zależało rodzinie królewskiej.
W lipcu 1761 r. Jerzy III ogłosił zamiar poślubienia księżniczki Charlotty. Wówczas na czele z hrabią Simonem Harcourtem po Charlottę udała się delegacja do Niemiec. 15 sierpnia 1761 r. zostali przyjęci przez brata Charlotty, księcia Adolfa Fryderyka IV. Wtedy też podpisano kontrakt ślubny przez księcia i lorda Harcourta. Już 17 sierpnia Charlotta wyruszyła do Wielkiej Brytanii w towarzystwie brata i brytyjskiej eskorty. Podróż okazała się bardzo trudna ze względu na niesprzyjającą pogodę. Do Londynu Charlotta dotarła dopiero 8 września.
Niecały rok po ślubie, 12 sierpnia 1762r., królowa Charlotta urodziła swoje pierwsze dziecko – Jerzego, księcia Walii. W trakcie swojego małżeństwa para doczekała się 15 dzieci(Jerzy, późniejszy król Wielkiej Brytanii Jerzy IV, Fryderyk August, Wilhelm, późniejszy król Wielkiej Brytanii Wilhelm IV, Charlotta, Edward August, ojciec przyszłej królowej Wielkiej Brytanii Wiktorii, Augusta Zofia, Elżbieta, Ernest August, późniejszy król Hanoweru Ernest August I, August Fryderyk, Adolf, Maria, Zofia, Oktawiusz, zmarł w dzieciństwie, Alfred, zmarł w dzieciństwie, Amelia), z których wszystkie, oprócz dwójki (Oktawiusza i Alfreda) doczekały dorosłych lat. Jednakże z racji tego, że królowa chciała mieć córki przy sobie, uniemożliwiała im wyjście za mąż w młodym wieku. W efekcie żadna z jej córek, mimo posiadania mężów, nie doczekała się potomstwa.
Para Królewska zamieszkała w pałacu Buckingham. Spędzali także dużo czasu w pałacu Winsdor, ale ze względu na opłakany stan pałacu nie pomieszkiwali tam.
Historycy wciąż spierają się co do odcienia skóry królowej. Przyglądając się ówczesnym obrazom możemy zauważyć typowo afrykańskie rysy twarzy. Do myślenia daje pewna scena z serialu, w której to podczas malowania portretu małżeńskiego, do którego pozowała sama Charlotta, na prośbę królowej wdowy, matki Jerzego III, malarz miał znacząco rozjaśnić skórę Królowej, mimo jej wyraźnego sprzeciwu. Prawdopodobnie stało się tak również w prawdziwym życiu, ponieważ skóra Krolowej wygląda blado.Podczas gdy angielska socjeta była (inaczej niż w serialu) biała, to rasa królowej Charlotty jest bliższa rzeczywistości, niż się wydaje. Wielu historyków sądzi, że brytyjska władczynibyła mieszanej rasy. Mario de Valdes y Cocom przekonywał w 1997 roku, że Charlotte „była bezpośrednią potomkinią Margarity de Castro y Sousa, czarnej gałęzi portugalskiego domu królewskiego.Mimo to, wciąż jest to kwestia sporna, bo przodkowie de Castro y Sousy wywodzą się od XIII-wiecznego władcy Alfonsa III i jego kochanki Madragany, która według Valdesa pochodziła z Maurów (współczesnych mieszkańców Mauretanii, części Algierii i Maroka – red.)”. Jednak podczas gdy hiszpańscy Maurowie pochodzili z Afryki Północnej, to w tamtych czasach nazwa ta niekoniecznie musiała odnosić się do rasy, a raczej do religii. Powinno ukazywania wizerunku Charlotte jako jasnoskórej na większości portretów w ramach pozbywania się ,,niechcianych cech”, był pewien artysta, Allan Ramsay, który był przeciwny zmieniania wyglądu postaci na swych obrazach i przedstawił on królową jako dziewczynę o mieszanym kolorze skóry.
W serialu małżeństwo króla Jerzego III z czarnoskórą Charlottą doprowadziło do Wielkiego Eksperymentu, czyli zjednoczenia multirasowej społeczności. To niestety fikcja: angielska socjeta była biała, a różne kolory skóry bohaterów „Bridgertonów” nie mają praktycznie nic wspólnego z rzeczywistością, ponieważ jak wiadomo osoby czarnoskóre dopiero nie tak dawno temu zostały zaakceptowane i równouprawnione przez społeczeństwo.
Według historyków George i Charlotte naprawdę bardzo się kochali. George nie miał żadnej kochanki i cieszyli się dobrym życiem seksualnym, dopóki nie dopadła go choroba psychiczna. Dlatego też był znany jako ,,Szalony Król” i ,,Szalony Król, który stracił Amerykę”.W spin-offie Jerzy cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową lub psychozę maniakalno-depresyjną, która mogła być skutkiem późniejszej choroby fizycznej zwanej porfirią, przez co w późniejszych latach stał się psychicznie niezdolny do pełnienia władzy. Wtedy myślano, że to właśnie z powodu porfirii Jerzy oszalał.
Mimo kilku historycznych niezgodności serial cieszy się coraz większą popularnością i w ciekawy sposób przedstawia życie ówczesnych monarchów.
