Wszystkie historyczne wydarzenia wiążę się z charakterystycznymi postaciami. Nie zabrakło ich również w okresie marca 1968 roku. Szczególną uwagę należy zwrócić m.in. na Mieczysława Moczara ,,Mietka”, jednego z najbardziej znaczących polityków działających na przestrzeni lat 50-80 XX wieku. W czasie wydarzeń marcowych pełnił funkcje ministra spraw wewnętrznych, lecz w swoim życiu obejmował również wiele innych stanowisk, był to m.in generał dywizji Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, minister Państwowych Gospodarstw Rolnych oraz prezes Najwyższej Izby kontroli. Z tymi stanowiskami związane było budowanie silnej pozycji w strukturach PZPR (Polska Zjednoczona Partia Robotnicza).
W latach 60, z inicjatywy Moczara, powstała nieformalna frakcja PZPR określana jako ,,Partyzanci’’ czy ,,Moczarowcy” – nazwa nawiązywała do przeszłości Moczara, który dowodził oddziałami partyzanckimi. Moczarowcy oficjalnie współpracowali z Gomułką, czyli ówczesnym sekretarzem PZPR, jednak ich działania miały na celu osadzenie na miejscu sekretarza partii, Mieczysława Moczara oraz odsunięcie od stanowisk starszego pokolenia, często pochodzenia żydowskiego. Z tego powodu ideologia frakcji opierała się na walce z tzw. nihilizmem narodowym zwróconym przede wszystkim w stronę Żydów. Chciano oczyścić państwo z ludzi, którzy ich zdaniem nie utożsamiali się z ustrojem i system komunistycznym.
Charakterystycznym pojęciem, często używanym przez członków frakcji był propagandowy ,,Antysyjonizm’’, który w ogólnym tłumaczeniu oznacza sprzeciw wobec praktyki syjonizmu i przyświecającej jej ideologii, a nie do samych żydów. Dosadnie opisuje to żart, popularny w tamtym czasie, w którym syn pyta ojca: Tato, jak się pisze syjonizm? Ojciec odpowiada: Nie wiem, ale przed wojną pisało się przez Ż. Konsekwencją powyższych działań było nasilenie się trwającej od jakiegoś czasu czystki syjonistów.
Partyzanci często ingerowali w elementy kultury, nie godząc się na twórczość, która według nich przedstawiała Polską historie w sposób szyderczy czy ironizujący. Była to jedna z przyczyn buntów młodzieży, które miały miejsce w omawianym czasie, sam Mietek brał udział w pacyfikacji demonstrujących studentów. Znanym powiedzeniem w tamtych czasach było ,,Kto nie z mieciem, tego zmieciem” – podkreślało to brutalność nacjonalistycznej i komunistycznej ideologii. Mimo podejmowanych działań przez Partyzantów, Moczarowi nigdy nie udało się zająć miejsca Gomułki.
Współcześnie uznawany jest za postać kontrowersyjną, nie można jednoznacznie uznać go za wielkiego człowieka . Dla jednych był bohaterem, patriotą, ideowym komunistą, dla drugich jednak uosobieniem wszystkiego tego, co najgorsze. Opinie w tej kwestii są sporne i mimo upływu lat nadal wywołują wiele emocji. Działanie Moczara i ludzi nim powiązanych puentuje żart, w którym Gomułka mówi do Moczara: Możecie porozmawiać z Mickiewiczem i zaproponować mu zmianę dramatu, tak żeby było po linii partii? na co Moczar odpowiada: Nie mogę. Nie żyje! odpowiada Gomułka: Wielka szkoda. Wy zawsze działacie pochopnie.
