Franciszka Wilczkowiakowa urodzona 4 października 1880 roku we wsi Bielewo, znajdującej się w województwie wielkopolskim, pochodziła z prostej rodziny. Była działaczką polonijną w niemieckiej miejscowości Wanne, redaktorką miesięcznika ,,Głosu Kobiety”, podkreślała znaczenie nadużycia nowej polskiej administracji. Przykład kobiety wielozadaniowej o różnych twarzach, a jej przemówienia potrafiły ,,zwrócić na siebie uwagę”. Działaczka Naczelnej Rady Ludowej, członkini Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu, gdzie odnosząc sukces, startowała w wyborach uzupełniających, otrzymując mandat poselski.
Franciszka Wilczkowiakowa przynależąca do Narodowej Partii Robotniczej w 1919 roku została jedną z ośmiu kobiet, które jako pierwsze zasiadły w polskim parlamencie, a jej celem nie była kariera polityczna, tylko wprowadzenie znaczących, a jednocześnie tak zwyczajnych zmian do szarej rzeczywistości kobiet oraz całego otoczenia, walczyła o ludzi, którzy tworzyli najuboższe warstwy społeczeństwa zamieszkujące Pomorze. Franciszka Wilczkowiakowa wypełniała swoje obowiązki przez jedną kadencję, natomiast później pełniła funkcję redaktorki miesięcznika ,,Głosu Kobiety’’, w którym pisała między innymi o dzieciach, które powinno się szczepić oraz o tym, że nie wolno ich bić, swoją siłę czerpała z innych kobiet, które ją otaczały oraz te, które kroczyły po tym świecie przed nią, z kobiet wytrwałych, walecznych i silnych, nieustannie walczących o lepsze jutro nie tylko dla siebie, ale także dla innych kobiet.
