Charty zdecydowanie stanowią dla wielu symbol dobrobytu oraz elegancji.
Dzisiejsze psy z tej kategorii jak najbardziej wpisują się w powyższe standardy jednak czy wiecie, że większość z nich przeznaczona była do polowań? Zakres obowiązków myśliwskich należał właśnie do charta afgańskiego o którym dziś Wam opowiem.
I. GENEZA RASY
Już przed naszą erą w górach Afganistanu wyhodowano zwierzęta wspomagające miejscowych pasterzy czy myśliwych. Kamienne rzeźby z 2200 roku p.n.e potwierdzają klasyfikację rasy w kategorii psów pierwotnych. W języku paszto (inaczej język afgański) rasa nosi nazwę Tazi.
Afgańczycy chroniąc swój „skarb” zakazali eksportowania chartów poza teren kraju. Hodowla zamknięta trwała aż do XX wieku, wtedy to psy trafiły do Anglii, a także na tereny Europy i Stanów Zjednoczonych. Pierwszy chart w Europie został odnotowany w 1907 roku zaś pierwszy Polski miot przyszedł na świat w 1971 roku. Właśnie lata 70. rozpoczęły popularność tejże rasy jako psów ozdobnych.
II. UDZIAŁ W KULTURZE
• Chart afgański wystąpił na znaczkach pocztowych 3 lutego 1969 roku i był używany przez ponad dwadzieścia lat.
III. PREZENCJA I TEMPERAMENT
Wysokie oraz eleganckie charty afgańskie posiadają piękną, długą i aksamitną sierść. Umaszczenie nie ma szczególnych preferencji, wszystkie są dopuszczalne co czyni rasę jeszcze bardziej nietuzinkową. Przeciwnie do pozostałych chartów – afgany poznamy przez ich zawinięty ogon, pozostałe walory pozostają takie same jak u innych przedstawicieli kategorii dlatego tak ciężko czasem je rozróżnić.
Charakter Tazi określa się jako spokojny jednakże trudny w ułożeniu i skory do dominacji. Patrząc w przeszłość, psy te mają w sobie dużo energii, którą należy regularnie rozładowywać, aby nie zanudzić naszego charta. Pamiętajmy o tym, że każdy osobny pies ma swój indywidualny charakter, a cechy opisane w artykule mają na celu ogólne nakreślenie całej rasy. Niezależnie od wielkości, każde zwierzę potrzebuje dużej dawki ruchu odpowiedniej dla jego potrzeb czy zdrowotnych zależności.